حق گرفتنی است نه دادنی ولی تا آن هنگام که ندانی حقّ تو چیست، نخواهی توانست آن را بگیری..

« روکی » سگی است که در انگلیس بیشترین ناز و عشوه را دارد و صاحب آن به نام « لنزی نوبل » سالانه هزینه ی زیادی برای این سگ می کند.
به گزارش سایت برترین ها، عمر این سگ کمتر از دو سال است، این در حالی است که 1500 دست لباس های شیک دارد.
علاوه بر آن غذای روکی نیز مخصوص است و هفته ای چند بار به سالن آرایش می رود.
روکی روزانه دهها بار لباسهای خود را تغییر می دهد. طراح لباس این سگ شیک پوش می گوید: روکی کفش نمی پوشد، زیرا نمی تواند با آن به راحتی راه برود.
صاحب سگ می گوید: روکی هر غذایی را نمی خورد و غذای مورد علاقه آن مرغ آب پز است.

منبع عکس ها: http://www.mashreghnews.ir

آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!
یک نفر در آب دارد می سپارد جان.
یک نفر دارد که دست و پای دایم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید.
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفت استید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید.
آن زمانی که تنگ می بندید
بر کمر هاتان کمر بند
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان، قربان!
●●●
آی آدم ها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!
نان به سفره، جامه تان بر تن؛
یک نفر در آب می خواند شما را.
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده.
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابی اش افزون
می کند زین آب، بیرون
گاه سر، گه پا
آی آدم ها!
●●●
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید
می زند فریاد و امید کمک دارد.
آی آدم ها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده بس مدهوش.
می رود نعره زنان، وین بانگ باز از دور می آید:
«آی آدم ها».
و صدای باد هر دم دل گزاتر
و در صدای باد بانگ او رهاتر
از میان آب های دور و نزدیک
باز در گوش این ندا ها:
«آی آدم ها»..  

زیبایی ها را از کتاب های دبستان می آموزی و در همان حال چه غریبانه می دانی کتاب زندگی،

داستان دیگرگونه ای دارد..

 با پيمان جهاني کودک آشنا شويم

پيمان جهاني حقوق كودك يك پيمان نامه ی بين المللي است كه براي دفاع و حمايت ازحقوق كودكان تهيه شده است. اين پيمان پس از ده سال گفت وگو بين كشورهاي عضو سازمان ملل درسال 1989ميلادي تدوين گرديد و در سال1990به مرحله ی اجرا درآمد. در حال حاضر از 193 كشور جهان، 191 كشور به اين پيمان ملحق شده و خود را ملزم به اجراي مفاد آن نموده اند. جمهوري اسلامي ايران درسال1373به صورت مشروط به پيمان حقوق كودك ملحق گرديده است. پيمان جهاني كودك داراي يك مقدمه و 54 ماده است كه 41 ماده ی آن حقوق كودك را مطرح مي سازد و 13ماده ی آن درباره ی چگونگي اجراي آن در هر كشور است. اين پيمان بطور كلي چهار زمينه ی اصلي را در ارتباط با كودكان مورد توجه قرار مي دهد كه عبارتند از :

    بقا، رشد، حمايت و مشاركت 

مواد پيمان نامه ی حقوق كودك به اختصار عبارتند از : 

ماده1: تعريف كودك

كودك كسي است كه سن او كمتر از 18 سال باشد مگر اينكه براساس قانون قابل اعمال، سن قانوني كمتر تعيين شده باشد. 

ماده2: منع تبعيض 

حقوق اين پيمان بدون استثنا متعلق به همه ی كودكان است و دولت ها بايد كودكان را در برابر هر نوع تبعيض، حمايت كنند. 

ماده3: منافع كودك 

در هر اقدامي بايد منافع عاليه ی كودك مورد توجه قرار گيرد. در صورتي كه والدين يا سرپرستان كودك در اين زمينه كوتاهي كنند، دولت ها بايد حمايت و مراقبت لازم را از كودكان به عمل آورند.

بابا آب نداد

بابا نان نداد

اصلاً بابا نبود

اگر هم بود نه آبی نه نانی..

منبع عکس ها: http://jahanezan.wordpress.com

کارگران زحمت کش کارخانه ی ثبات

منبع عکس ها: http://www.centralclubs.com

هه رگیز گریان و پی که نین

                ئاو و ئاور

                ده رد و خوشی

                به فر و تین              

               یان بوون و نه بوون

               مه رگ و ژین

پیک نایین له گه ل یه ک

هه رگیز نووستووی نیو شه قام و

       دانیشتووی کوشک و قه لاش

       هاو سفره نین

کاتی که وا :

بویاخ چییکی زارو

                     لاچاویکی کز ده بریته که وشانم

باوکیکی شه رمه زار ده چری :

                                 بکرن !.. بکرن گیانم.!  

کیژیک ده چری :

                      جامی زیوینی مه یتانم به کری.!

ئه ی هو.!

چونیان ده کری؟ چونیان ده کری؟

                لیدانی دل بو ژیان و بی ده نگی زمان؟!

مرگ من با زایشم آغاز شد

زندگانی بهر من یک راز شد

جز سیاهی دیده ام چیزی ندید

تا که آغوشش به گیتی باز شد

ساز هستی هر طرف شوری فکند

وین نوا در گوش من ناساز شد

راه خوشبختی که راهی راست بود

در بر اندیشه ام یک ماز شد

زندگی افسانه ی آه من است

مرگ من با زایشم آغاز شد

خویش را به یاد آوردم

 آنگاه که زندگی فراموشم شد

و « زندگی » را

                                       آنگاه که مرگ در چند قدمی به انتظار بود

                                              آینه دروغی است شرم آور

سرابی خاسته از عطش گنداب « اکنون »

و زندگی

بازیچه ی گریه ام در سفری به مرگ بود

  آنگاه که خویش را به یاد آوردم.. 

« بادم. وزیدنم کفری است !

و آتشی که سرد بایدم بود ! »

و این جمله فریادم

که پوسید به زندان گلوی عمر

آنسان که سنگ و سرما و سکوت راست

ای کاش

فهمی بود مر پوسیدن را

ای کاش..

  « جدایی اهریمن است » :

- کعبه ای در مکتب سکون

که :

« مردن پیش از مرگ » را در آینه می بیند ! -

و من

اهریمن پرستم اگر :

ریشخند زنم بر آبشاری

در خواب مرداب !!

ئه ی شیعر زورم شه که ت کردی ببووره دیده که م

هه ر ئه توم یاری له ژینی ده رده داری خه مزه ده م

بیجگه تو هیچ خه م ره وینیک لیره من ناکه م به دی

هیمنی گیانم « ئه دی من چون په نا بو تو نه به م »

ئاشنه ی ده ردی ده روونی پر له ژانم هه ر ئه توی

ئاخرین تینی ژیانی من له دونیای زوقمه ده م

ده ردی مردن هه ول ئه ده ن ده رمانی که ن خه لکان که چی

روونه لیم ده ردی ئه من ده رمانی هه ر مه رگه و عه ده م

هه ر له کازیوه هه تاکوو بوره تاری کاتی شه و

گه رمی ژینه هورکه هورکی بوون که چی من گیان ده ده م

لام ئه دی جوانی نه ماوه شه ونم و خونچه و به هار

دی له ده شت و کیو و به فر و هه ور و به حر و به ر زه ده م

ئی دی بیزارم له پات بوونی هه ناسانی ژیان

ده م هه وی بتویم وه کوو به فر و به جاری بم قه ده م..

زین المها از کجا باید گریخت

از کجا زین غمسرا باید گریخت

از بر این زندگی همچو دیو

از کدامین ره خدا باید گریخت

دی که ما را بر گرفت و پنجه زد

چون ز امروز و فردا باید گریخت

دردم از بودست و درمانم عدم

سوی درمان از بقا باید گریخت

به خه و بینیم که ئینسان بووم

به دووربینیک خه ریکی دیتنی نووری کوره ی عه ردی قه دیمان بووم:

-         سی به شی ئاو:

خوین، رووباری زرینچکاو

               کانی زووخاو

-         هه موو باران:

سرب و ئه لماس

هه رسی هه وری ره شی چاو و رشینه ی توپ و ته یاران

-         هه موو بوران:

هه ناسه ی سه ردی ئه ژدادم

له پشت په رده ی:

                     ئه وین و قین،

                     بزه و هه ست و

                     هونه ر، هه لبه ست و

                     کفر و دین

هه مو بو نان

هه موو بو نان

بو مه رگی نان

له پر بینیم به دووربینم

له سووچیکی کوره ی ئه رزی قه دیمان دا

له حه یشه ی بوران و باران، شه پولی ئاو:

ئاشناییک!

خه وتبوو!

به چی خه ونی ده دی ئاخو؟!

به ئینسان یا به هه لبه ستیک؟!

کی ده زانی چ بوو خه ونی؟ چ بوو؟ چ بوو؟.. 

] تی بینی: ئه م هونراوه یه له چوارچیوه ی بوچوونی زانستی ئه نشته ین سه باره ت به چونیه تی بارسا و بیچمی جیهان دایه که ده لی ئه و نووره ی له ئه جرامه سه ماویه کانه وه جیا ده بیته وه، له پاش ملیونان سال ده گه ریته وه شوینه که ی خوی و بو وینه ده توانی دیمه نی جیهانی که ونارامان پی پیشان بدا [