| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
توی کتاب «سه سال در دربار ایران» نوشته دکتر فووریه٬ پزشک مخصوص ناصرالدین شاه مطلبی نوشته شده که پاسخ این مسئله یا این ضرب المثل رایج بین ماست. برچسب‌ها: نکته هاپراکنده ها [ دو شنبه 17 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ دو شنبه 17 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
مطلب زیر ترجمه ی متنی است که تجربیات تجارت یك بازرگان چینی از طریق سایت www.alibaba.com (سایت تجاری چین) را بیان می کند که در وبلاگش تحت عنوان "مبحث بازاریابی موفق چینی و آموزش تجارت بازاریابان تازه کار چین" نوشته است که خواندنی و جالب است :
منبع: مجله ی اینترنتی برترین ها
برچسب‌ها: دردنوشته ها پراکنده ها [ دو شنبه 17 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ جمعه 14 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
دلبری بود مرا کم دل از او کام داشت جان افسرده ام از مهر رخش جام داشت رنج دیرین مرا لطف و شفا بود بسی روح بی طاقتم از صحبتش آرام داشت نی ز اندوه جهان دل نگران گشت همی نی خرد از می اش اندیشه ی ایام داشت بر فلک می شدم از خنده ی جادوی لبش پیش ماهش مه گردون کجا نام داشت مرغ وحشی دلم را سر زلفش بگرفت گرچه این مرغ بسی تجربه زین دام داشت روزنی بر شب آمال دل از روز گشود مرهمی از کرمش بر همه آلام داشت آه از این درد که آن دلبر شیرین رفت روز دل را به دمی بار دگر شام داشت
برچسب‌ها: شعر فارسی [ جمعه 14 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
کی به پایان می رسد این داستان زندگی صد هزاران بار مردم در فغان زندگی نی به من آغاز گشت و نی به من خواهد شدن جان بدادن بود کارم بر گمان زندگی غیر اندوهم نداد این طاق مینایی به جان کشت ما را آشکار و هم نهان زندگی زین بیابانی که نامش گشته این دنیای دون رفتم از هر سو نجستم من نشان زندگی رنجها بردم ولیکن گنج من دانی چه بود خون دل ها بود و صد خواری ز کان زندگی ازچه می نالی ز بخت ای شب چو داری عشق را این فروزان اختر اندر آسمان زندگی برچسب‌ها: شعر فارسی [ پنج شنبه 13 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته جهانی که هر انسانی تو اون خوشبخت خوشبخته جهانی که تو اون پول و نژاد و قدرت ارزش نیست جواب همصدایی ها پلیس ضد شورش نیست نه بمب هسته ای داره نه بمب افکن نه خمپاره دیگه هیچ بچه ای پاشو روی مین جا نمی ذاره همه آزاد آزادن همه بی درد بی دردن تو روزنامه نمی خونی نهنگا خودکشی کردن جهانی رو تصور کن بدون نفرت و باروت بدون ظلم خودکامه بدون وحشت و تابوت جهانی رو تصور کن پر از لبخند و آزادی لبالب از گل و بوسه پر از تکرار آبادی تصور کن اگه حتی تصور کردنش جرمه اگه با بردن اسمش گلو پر میشه از سرمه تصور کن جهانی رو که توش زندان یه افسانه س تمام جنگای دنیا شدن مشمول آتش بس کسی آقای عالم نیست برابر با همن مردم دیگه سهم هر انسانه تن هر دونه ی گندم بدون مرز و محدوده وطن یعنی همه دنیا تصور کن تو می تونی بشی تعبیر این رؤیا..
برچسب‌ها: شعر [ چهار شنبه 12 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
گاهی چه بی رحمانه تنهاست یک انسان و چه شگفت انگیز در اوج است یک پاندای چینی..!!
برچسب‌ها: فتو درد-نکته ها [ چهار شنبه 12 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ چهار شنبه 12 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ چهار شنبه 12 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
دریغ از جرعه ای جرئت که در پیکار با انکار خورشیدش بنوشانی ضمیر بی قرار از تیرگی را دریغ از جرعه ای جرئت که رقص سایه را گویی وجودی نیست.. برچسب‌ها: شعر فارسی [ چهار شنبه 12 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
دروغی بزرگ در میان است بدانسان که بر او نماز می گزاریم به محراب انزجار دروغی بزرگ در میان است بدانسان که انزجار خرد را نفرینی ابدی می نامیم و عصیان چشم بر ردای شاه را دروغی بزرگ در میان است.. برچسب‌ها: شعر فارسی [ چهار شنبه 12 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ سه شنبه 11 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ سه شنبه 11 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ سه شنبه 11 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ سه شنبه 11 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ سه شنبه 11 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
به جان خود غمی بنهفته دارم
که دنیایی از آن ناگفته دارم
نسازد چاره ای گفتن از آن غم
چرا پس دیگری آشفته دارم خوشا آن دم بخسبم در دل خاک
که بختی از ازل من خفته دارم
نسفتم گوهر شکری خطا نیست
که دل از تیر حرمان سفته دارم
برچسب‌ها: شعر فارسی [ دو شنبه 10 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
باز باران با ترانه باز اندوه زمانه با هزاران آه و افسوس می خورد بر بام خانه یادم آرد روزگاران گردشی در نوبهاران در چمن، در جوکناران آرزوهای جوانی شور و شوق زندگانی باز هم مرغ خیالم می کشد پر تا کران ها می رود تا آسمان ها آه از این حال زارم ابرها در سینه دارم با که گویم درد دل را چون نگارم؟ کو نگارم تا که با او آشیانی سازم اندر دورها در ابر و مه در کوهساران، باد و باران تا که رقصم همچو گل همچو نسیم از شورها اینک ولی خواهم ببارم اشک خونینی ز چشمم از فراقش آخر خدایا کو نگارم؟ کو نگارم؟
برچسب‌ها: شعر فارسی [ دو شنبه 10 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
[ دو شنبه 10 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
