| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
بی ته بالین سیه ماره به چشمم/بی ته روزان شو تاره به چشمم
بی ته هر گه شوم سوی گلستان/گلستان سر به سر خاره به چشمم مو که افسرده حالم چون ننالم/شکسته پر و بالم چون ننالم همه گوین فلانی ناله کم کن/ته آیی در خیالم چون ننالم مو از جور بتان دل ریش دیرم/ز لاله داغ بر دل بیش دیرم چو فردا نامه خوانون نامه خوانند/مو از خجلت سری در پیش دیرم به دل درد غمت باقی هنوزم/کسی واقف نبود از درد سوزم نبو یک بلبل سوته به گلشن/بسوز مو نبو کافر به روزم ز عشقت آتشی در بوته دیرم/در آن آتش دل و جان سوته دیرم سگت گر پانهد بر چشمم ای دوست/به مژگان خاک راهش روته دیرم هزاران غم به دل اندوته دیرم/به سینه آتشی افروته دیرم به یک آه سحرگاه از دل تنگ/هزاران مدعی را سوته دیرم بوره یک شو منور کن وتاقم/مهل در محنت و درد و فراقم به طاق جفت ابروی تو سوگند/که مو جفت غمم تا از تو طاقم دلا چونی دلا چونی دلا چون/همه خونی همه خونی همه خون ز بهر لیلی سیمین عذاری/چو مجنونی چو مجنونی چو مجنون بیا جانا دل پر درد من بین/سرشک سرخ رنگ زرد من بین غم مهجوری و درد صبوری/بیا بر جان غم پرورد من بین سری دارم که سامانش نمی بو/غمب دیرم که پایانش نمی بو اگر باور نداری سوی من آی/بوین دردی که درمانش نمی بو چو مو یک سوته دل پروانه ای نه/به عالم همچو مو دیوانه ای نه همه مارون و مورون لانه دیرن/من دیوانه را ویرانه ای نه بی ته اشکم از مژگان تر آیو/بی ته نخل حیاتم بی بر آیو بی ته در کنج تنهایی شب و روز/نشینم تا که عمر ما سر آیو بلا بی دل خدایا دل بلا بی/گنه چشمان کند دل مبتلا بی اگر چشمان نکردی دیده بانی/چه دانستی که خوبان در کجا بی نظرات شما عزیزان: [ دو شنبه 10 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
| ||