| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
هنگام سپیده دم خـروس سحری دانی که چرا همی کند نوحـه گری یعنی که نمودند در آیـینه ی صبح کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری
نظرات شما عزیزان: برچسب‌ها: شعر فارسی [ سه شنبه 23 اسفند 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
| ||