| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
به جان خود غمی بنهفته دارم
که دنیایی از آن ناگفته دارم
نسازد چاره ای گفتن از آن غم
چرا پس دیگری آشفته دارم خوشا آن دم بخسبم در دل خاک
که بختی از ازل من خفته دارم
نسفتم گوهر شکری خطا نیست
که دل از تیر حرمان سفته دارم
نظرات شما عزیزان: برچسب‌ها: شعر فارسی [ دو شنبه 10 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
| ||