| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
بی تو نوخته ییکم چه رخه ده ده م له ناو جوغزیکی مه زندا له گه ل تو جوغزی دنیا ویک دیته وه و ده بیته ئه نگوستیله ییک له په نجه ی پیتیکی مندا..
ترجمه: بی تو نقطه ای هستم سرگردانم در دایره ای بزرگ با تو دایره ی جهان در هم فشرده می شود و می شود انگشتری در انگشت یک حرف من.. نظرات شما عزیزان: برچسب‌ها: شعر کردی [ شنبه 2 ارديبهشت 1391 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
| ||