دوست و برادر گرامی شایان
سلام علیکم

ازاینکه به عهد خود وفا نموده وتمام تلاش خود را درجهت پاسخ به پرسش اینجانب درباب چگونگی تربیت انسان صرف نمودید ممنون وسپاس گذارم.

بزرگوارحال با درنظرگرفتن اصل پرسش ومطالبی که شما در جواب ارائه نموده اید ،وضمن احترام خاصی که برای نظرتان قائل هستم ، به طور مختصرتوجهتان را به مطالب زیر جلب می نمایم:

قبل از هر چیز یاد آوری این امر مسلم وضروری است که تاریخ پرفراز ونشیب زندگی همواره دستخوش تغییرات وتحولات گوناگونی چه درزمینه فردی وچه درعرصه زندگی اجتماعی انسان ها بوده است و حاصل چنین فرایندی جزنتیجه تربیت وتفکرات انسان چیزدیگری نبوده است (غیرازعوامل طبیعی) ودرمسیراین جریان ودر مقاطع مختلف زمانی ومکانی بسیاری ازانسان های متفکرسعی بر آن داشته اند تا یافته ها وایده های خود را که در نظرشان بهترین بوده است تحت عناوین مختلف به پیشگاه جامعه انسانی عرضه نمایند تابلکه به گمان خویش ازنارسائیهای موجود درزندگی انسان کاسته ودر جهت خلاف آن که همان کمال وسعادت انسان است گامی بردارند وهیچ کس نیزمنکراین واقیت نیست ونمی تواند باشد که بسته به میزان توانایی وتاثیرگذاری وتاثیرپذیری متفکرین وجوامع مختلف، تغیروتحولاتی هرچند محدود وموقت درآن ها روی داده است .اما براستی با وجود همه ی این تلاش ها چراانسان باز هم دچار چنین وضعیت آشفته ای است؟

شاید بتوان گفت به اندازه ی تمام انسان هایی که ازابتدای حیات بشری تا به حال وجود داشته ودارند نظریات ، کتابها ، منشورها ونوشته ها واثرها خلق گردیده ومی گردند که هر یک ادعای جهانی بهتروآسوده تررا برای انسان نوید می دهند. پس اگربا وجود مثلا منشوری به نام منشور جهانی تربیت انسان (که خود البته اشکالات وسئوالات زیادی بر آن وارد است) این مشکلات محو می گردید چرا تابه حال چنین چیزی رخ نداده است؟ودراینجا با یک پرسش اساسی دیگر روبه رو می شویم : مشکل کجاست؟

دوست گرامی ، شایان مهرستا وامثالش اولین وآخرین کس ویا کسانی نبوده اند ونیستند که درنقطه ای برروی خط سیرتاریخ زندگی ،از نابخردی انسان آزرده اند و درپی راه حلی برای آنند، والبته از درمان آن نیزعاجز. مستحضرهستید وآگاه ، مطالب کوتاهی که درجواب پرسش اینجانب نوشته اید جزیی بسیارناچیزوناقص است ازآنچه که می بایست باشد. حقیقت آن است آنچه را که در جواب آورده اید مطلب جدیدی نیست واصولا راه حل نیست.دوست عزیز اصلا مشکل تربیت انسان درنبود منشورها وآموزه ها ویا ندانستن آنها نیست بلکه در یک کلام ، مشکل دراجرا وعمل به آنهاست والبته اجرا وعمل نیزخود مستلزم نوع خاصی ازتربیت منطقی ومنظم وزمان براست که بسیاری به آن نیاندیشیده اند!

مطمئن باشید اکثریت آنانی که درزندگی فردی واجتماعی دچارانواع ناملایمات فکری وروانی وعملی هستند تاحدزیادی با این آموزه ها وذهنیات آشنایند .یک دزد ،خوب می داند دزدی عملی زشت ودوراز فطرت انسانی! است اما آیا صرف دانستن ، مانع اجرا یاعامل انجام عمل اوست ؟

جنایت کارانی که درطول تاریخ بشری واکنون نیز،ازهیچ جنایتی برعلیه انسان های بی گناه دریغ نکرده ونمی کنند آیا بی سوادند!؟ آیا نخوانده اند ،نشنیده اند ویا نمی دانند که ظلم به انسان، ونه به انسان بلکه به هرموجود دیگری کاری نارواست ؟ پس چرا درنده خویانی مانند بشاراسد ونمونه هایش چنین به توحش روی آورده ومی آورند؟

چاره ی کار کجاست؟

دوست عزیز ضمن احترام به نظرزیبایتان وبا کمال پوزش باید بگویم بشاراسد، قزافی ، صدام حسین ، هیتلرو...اگراز من وشما دانشششان بیشتر نباشد کمتر نیست پس اگرتمام دانش وعلوم عالم را ازاول تابه آخر بدانی به تنهایی پشیزی نمی ارزد. آری آنچه را که تحت عنوان دوای درد انسان آورده ای مانند قرص سردردی است که سالها ازتاریخ مصرف آن گذشته است واگرازتاریخ انقضایش هم نگذشته بود فقط برای لحظاتی موقت ومحدود سردرد راکاهش می داد اما عامل سردرد راکه ازبین نمی برد ،عوارضش بماند!

پس با این حساب می توان نتیجه گرفت پاسخ شما جواب پرسش من نیست.واینجاست که بازهم می گویم جوردگری باید نگریست . به امید آنکه روزگاری آنقدروسعت دنیای درونی ودامنه ی دیدتان را گسترش دهید که به جای خودمحصورشدن درقالب تفکراتی خشک ومحدود وبدون هیچ جانب نگری وکوته بینی حداقل جواب سئوالات اخیررا جستجو کنید وبیابید.

درپایان ضمن سپاس مجدد به عرض می رسانم خدای راشاهد می گیرم که در بیان پرسش هایم هیچ گونه قصد و نیت خاصی مانند آنچه که قبلا درپست نظرات درجواب بنده نوشته بودید ، غیرازواداشتن شما به بیان نظراتتان نداشته وندارم وهرگاه خواستید می توانیم آرام ودوستانه وبه دور ازهرنوع تعصب وتحجرفکری ، به صورت زنده با هم گفتگو کنیم چراکه نوشتن با همه ی مزایایی که دارد این عیب راهم داراست که فاقد روح زنده گفتگوست وبسیارهم وقت گیراست.

باتشکر کوچک شما ج.س


پاسخ: متأسفم..