| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
نمی‌دانم سحر کی خواهد آمد از دیار شرق این افسانه‌ی تاریک
نمی‌دانم در این وادی که مُردن، قصّه‌ای شیرین‌تر از امید و آزادیست؛ سخن از زندگی آیا چو هزلی نیست؟!
نمی‌دانم..
ولیکن ای چو من جوینده‌ی خورشید! می‌دانم: که نقش آن حقیقت آتشِ خورشید قلب ما هم اینک نیز در این وادی شب‌آیین تواند – گرچه اندک – رباید از رخ این زندگی گاهی غبار تیرگی را..
نظرات شما عزیزان: برچسب‌ها: شعر نووادی شب آیینامید و آزادی [ جمعه 3 خرداد 1392 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
| ||